با توجه به اینکه در فونداسیون­ها از خاموت استفاده نمی­شود، برای بستن آرماتورهای فوقانی از آرماتورهای پایه ­دار که به خَرَک معروف هستند استفاده می­شود. ارتفاع، عرض پایه ­ها، عرض خَرَک و فاصله و قطر آنها بر اساس ابعاد فونداسیون و میزان میلگرد فوقانی که بایستی خَرَک تحمل کند تعیین می­شود. در عین حال ابعاد و فاصله خَرَک­ها باید به گونه­ای انتخاب شود تا در زمان اجرای آرماتورها و یا در زمان بتن­ ریزی بتواند از محل خود خارج نشده و میزان پوشش بتن در تمام فونداسیون رعایت شود.

• نکات زیر در زمان اجرای خَرَک توصیه می­شود:

۱- ارتفاع خَرَک به نحوی باشد که میزان پوشش بتن برای آرماتور بالایی رعایت گردد.

۲- ابعاد پاشنه خَرَک حداقل ۵۰ سانتیمتر در نظر گرفته شود.

۳- فاصله حداکثر خَرَک­ها برابر 1/50 متر در نظر گرفته شود.

۴- شماره آرماتور خرک به عمق پی بستگی دارد. برای فونداسیون­های با عمق بیشتر از خَرَک با شماره بالاتر استفاده شود. در هر حالت شماره آرماتور خَرَک از ۱۴ کمتر نباشد.

۵- به طور مرسوم مقدار آرماتور لازم برای خَرَک در لیست ارماتورهای ارائه شده برای فونداسیون منظور نمی­شود. میزان این آرماتور باید توسط پیمانکار محاسبه و به لیست آرماتورهای لازم برای خرید اضافه شود.

۶- عرض خَرَک به نحوی انتخاب شود تا تمام آرماتورهای فوقانی بتوانند روی آن قرار گیرند.

۷- الزاماَ تمام آرماتورهای طولی به خَرَک با سیم بسته شوند در غیر این صورت در زمان بتن­ریزی آرماتورها فاقد بست دچار خم­شدگی شده و میزان پوشش رعایت نخواهد شد.

۸- در نواحی دارای آرماتور تقویت زیاد تعداد خَرَک­ها افزایش داده شود.

منبع : http://ppt90.ir